Νοέμβριος 2014.
Οι ημέρες περνούν απίστευτα γρήγορα όταν κάνεις πράγματα που αγαπάς, ο μήνας αυτός τελειώνει και κοιτάζοντας απολογιστικά ΤΙ κάναμε νιώθω να πω:
- "λίγα" η πραγματικότητα όμως είναι άλλη.
Πίσω μας αφήσαμε έναν μαραθώνιο, έναν καλό θα τολμήσω να πω, και αυτό μόνο λόγο των λίγων σοβαρών περιστατικών που διαχειριστήκαμε, φέτος είχαμε μια αυξητική τάση περιστατικών αλλά ευτυχώς δεν ήταν σοβαρά.
Ο μαραθώνιος όμως δεν είναι μόνο προσφορά και εκπαίδευση είναι και ένας μηχανισμός "δεσίματος" της ομάδας, γνωρίζεις τα όρια σου, αποκτάς λίγα παραπάνω άσπρα μαλλιά αλλά γνωρίζεις τις αντοχές και τις δυνατότητες του διπλανού σου που γίνεται πλέων "σύντροφος στον εθελοντισμό".
Αυτός ο Μήνας ήταν και ο μήνας της "πρώτης" επιχειρησιακής λειτουργίας του οχήματος του συλλόγου, ένα όνειρο που χάρη στην στήριξη εταιριών και απλών φίλων μας έγινε πραγματικότητα ανοίγοντας μας νέους ορίζοντες στην εθελοντική προσφορά μας.
Αυτός ο μήνας ήταν ο μήνας της χαράς και των ψυχρολουσιών, πιστέψαμε σε ανθρώπους που τελικά φάνηκαν λίγοι, μηδενικοί, διαλύοντας σε μια στιγμή έτσι απλά δουλειά ενός χρόνου γιατί δεν τους άρεσε το γαλάζιο χρώμα της ομάδας και προτιμώντας μάλλον το κόκκινο, ξεχνούν όμως πως το γαλάζιο είναι το χρώμα της ελπίδας που ζει μέσα μας ενώ το κόκκινο είναι το χρώμα του αίματος και των ταύρων, ας πρόσεχαν.
